woensdag 4 december 2013

HANS WALRAVEN

Je werk met de titel De Schilderij is volgens de door jou daarbij geleverde beschrijving, gemaakt van acrylverf, epoxy, een spiegel en lichaamssappen. Volgens mij heb je er plezier in om vooral dat laatste erbij te vermelden. De Engelse kunsthistoricus Thomas Crow haalt in een aardig boekje over de jaren zestig een conservatieve, Amerikaanse commentator aan die zich in 1962 beklaagde over de toenmalige hedendaagse kunst. Onder de titel Comtenporary Art and the Plight of its Pblic, wat zoiets betekent als Hedendaagse kunst en de benarde situatie van haar publiek, stelde de commentator dat het gewone kunstpubliek op zoek naar samenhang en schoonheid in tot de verbeelding sprekende ervaringen werd geconfronteerd met werken die bestonden uit niet meer dan kale teksten en onopmerkelijke foto’s, industriële voortbrengselen die op geen enkele wijze blijk gaven van de ingreep van een artistiek begaafde hand, consumptieartikelen die van de winkel naar de galerie waren versleept, en vluchtige optredens en handelingen die opzettelijk indruisten tegen algemeen aanvaarde morele waarden. Ben jij vijftig jaar later nog altijd bezig om dit soort klagers argumenten aan te reiken?
Neen! Daar herken ik me niet in. Ik beschouw mezelf niet als confronterend maar veel eerder als braaf nou ja... als ‘provocerend braaf’ dan wel te verstaan. Ik geef een voorbeeld, wat die lichaamssappen betreft, dat heeft te maken met eerlijke informatieverschaffing. Je moet namelijk weten dat tijdens het maken van De Schilderij ik verkouden was en dat daarbij niet iedere druppel ook daadwerkelijk altijd aan je neus blijft hangen. Veel meer zit daar niet achter, geloof ik, en deze extra informatie maakt het schilderij ook niet minder kloppend.

Je zou kunnen zeggen dat je werk voor een deel voortkomt uit de drang om in te gaan tegen de goede smaak. In mijn ogen staat het echter niet los van enigszins op de achtergrond geraakte christelijke waarden zoals erbarmen en oog voor het onaanzienlijke en kwetsbare en het besef dat het aardse bestaan, zoals het Bijbels boek Prediker het stelt, niets anders is dan ijdel en het najagen van wind. Zie ik dat juist, of leg ik er nu iets in wat jou nooit heeft bewogen?
Wat christelijke waarden zijn dat weet ik niet, ik ben Rooms-Katholiek opgevoed, en ja, ik zal het maar opbiechten, ik voel een drang om tegen die door de kunstpausen opgelegde goede smaak in te gaan, of beter gezegd, zelf op onderzoek te gaan naar schoonheid, in zijn zinnelijke en weerzinwekkende gedaante. Dit wordt mede ingegeven door het feit dat in de vorige eeuw de grote ideologieën en vaste waarden verdampt zijn en voor de kunsten is dit ook niet zonder gevolgen geweest. Waarheid, oorspronkelijkheid, genialiteit en consistentie zijn verwaterde begrippen geworden. Nu, aan het begin van de eenentwintigste eeuw, zijn mensen enerzijds op zoek naar nieuwe zekerheden, maar is de wereld anderzijds complexer, sneller en groter geworden. Als kunstenaar ervaar en geniet ik van de verwarring, de ongerijmdheden en inconsistentie, en heb behoefte daar uitdrukking aan te geven. Zodoende dus.

Website Hans Walraven

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.