Je werk met de
titel De Schilderij is volgens de door jou daarbij geleverde beschrijving,
gemaakt van acrylverf, epoxy, een spiegel en lichaamssappen. Volgens mij heb je
er plezier in om vooral dat laatste erbij te vermelden. De Engelse
kunsthistoricus Thomas Crow haalt in een aardig boekje over de jaren zestig een
conservatieve, Amerikaanse commentator aan die zich in 1962 beklaagde over de toenmalige
hedendaagse kunst. Onder de titel Comtenporary
Art and the Plight of its Pblic, wat zoiets betekent als Hedendaagse kunst en de benarde situatie van
haar publiek, stelde de commentator dat het gewone kunstpubliek op zoek
naar samenhang en schoonheid in tot de verbeelding sprekende ervaringen werd
geconfronteerd met werken die bestonden uit niet meer dan kale teksten en
onopmerkelijke foto’s, industriële voortbrengselen die op geen enkele wijze
blijk gaven van de ingreep van een artistiek begaafde hand, consumptieartikelen
die van de winkel naar de galerie waren versleept, en vluchtige optredens en
handelingen die opzettelijk indruisten tegen algemeen aanvaarde morele waarden.
Ben jij vijftig jaar later nog altijd bezig om dit soort klagers argumenten aan
te reiken?
Neen! Daar herken ik me
niet in. Ik beschouw mezelf niet als confronterend maar veel eerder als braaf
nou ja... als ‘provocerend braaf’ dan wel te verstaan. Ik geef een voorbeeld,
wat die lichaamssappen betreft, dat heeft te maken met eerlijke informatieverschaffing.
Je moet namelijk weten dat tijdens het maken van De Schilderij ik verkouden was en dat daarbij niet iedere druppel
ook daadwerkelijk altijd aan je neus blijft hangen. Veel meer zit daar niet
achter, geloof ik, en deze extra informatie maakt het schilderij ook niet minder
kloppend.
Je zou kunnen
zeggen dat je werk voor een deel voortkomt uit de drang om in te gaan tegen de
goede smaak. In mijn ogen staat het echter niet los van enigszins op de
achtergrond geraakte christelijke waarden zoals erbarmen en oog voor het
onaanzienlijke en kwetsbare en het besef dat het aardse bestaan, zoals het
Bijbels boek Prediker het stelt, niets anders is dan ijdel en het najagen van
wind. Zie ik dat juist, of leg ik er nu iets in wat jou nooit heeft bewogen?
Wat christelijke waarden
zijn dat weet ik niet, ik ben Rooms-Katholiek opgevoed, en ja, ik zal het maar
opbiechten, ik voel een drang om tegen die door de kunstpausen opgelegde goede
smaak in te gaan, of beter gezegd, zelf op onderzoek te gaan naar schoonheid,
in zijn zinnelijke en weerzinwekkende gedaante. Dit wordt mede ingegeven door het feit dat in de
vorige eeuw de grote ideologieën en vaste waarden verdampt zijn en voor de
kunsten is dit ook niet zonder gevolgen geweest. Waarheid, oorspronkelijkheid,
genialiteit en consistentie zijn verwaterde begrippen geworden. Nu, aan het
begin van de eenentwintigste eeuw, zijn mensen enerzijds op zoek naar nieuwe
zekerheden, maar is de wereld anderzijds complexer, sneller en groter geworden.
Als kunstenaar ervaar en geniet ik van de verwarring, de ongerijmdheden en
inconsistentie, en heb behoefte daar uitdrukking aan te geven. Zodoende dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.