Hoe kom je op het idee om een Scheldwoordenboek voor kunstenaars
te maken, heeft dat iets te maken met de anti-kunststemming van de afgelopen
jaren?
Het idee ontstond in 2011 toen ik
zappend langs het programma ‘Pownews’ kwam en onderin beeld deze tekst voorbij
zag rollen: 'kunstenaars zijn kuthoeren'. Mijn ogen rolden toen zowat uit mijn
kassen van verbazing en de zin spookte nog weken door mijn hoofd. Het deed me
denken aan een poster met scheldwoorden voor kunstenaars, die ik een keer
ergens had zien hangen, eind jaren '90. Dankzij Google kwam ik erachter dat
deze verzameling van PJ Roggeband is. Ik ken hem, omdat hij lesgaf aan de
Rietveld Academie toen ik er studeerde. Ik heb contact met hem opgenomen en
uiteindelijk mocht ik zijn verzameling lenen. Deze collectie heb ik aangevuld
met zelf bedachte woorden en ieder scheldwoord van een definitie voorzien, want
definities waren er nog niet. Al met al was het een vrij lang en stroef proces
van twee jaar, maar het boek moest er komen. Het is voor mij belangrijk om in
deze tijd waarin de kunsten zo onder druk staan, een tegengeluid te geven. Een
statement door er nog een schepje bovenop te doen. Kunstenaars excelleren in
zoveel dingen, en als ze dan toch voor rotte vis uitgemaakt moeten worden,
kunnen zij dit nog het beste zelf doen.
Je bent een kunstenaar die werk
maakt naar aanleiding van allerlei privé verzamelingen en archieven. Wat is er
voor jou zo belangrijk aan dat soort bronnen?
Als kunstenaar probeer ik telkens
mezelf opnieuw uit te vinden. Iedere keer bij nul te beginnen. Ik vraag me dan
af wie ik ben en wat ik moet doen. Vijftien jaar geleden ben ik begonnen met
het beantwoorden van deze vragen door in het materiaal te zoeken dat er over
mij als persoon beschikbaar is. Dus foto’s van mezelf, teksten en verhalen over
mijn jeugd, wat er van mij in administraties en registers staat. Dan zit je
natuurlijk al snel in allerlei privé verzamelingen te neuzen, van mijn ouders,
grootouders, broer, vriendin. Uit deze verzamelingen probeer ik een nieuw beeld
of idee te destilleren; van wie ik ben en wat ik moet doen. Dit gaat niet
bewust, maar is een intuïtief proces. Ook werk ik steeds meer met bestaande
foto- en tekstarchieven waar ik geen band mee heb. Het is voor mij dan de
uitdaging om met dit vaak eenduidige materiaal een persoonlijk verhaal te
vertellen. Hierdoor krijgt het materiaal een nieuwe betekenis en wordt als het
ware ook opnieuw uitgevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.