Als ik een tijd naar je schilderij DOT kijk, word
ik gelukkig. Ik heb daar een verklaring voor bedacht. DOT bestaat uit vormen
die los van elkaar in een ogenschijnlijk onbegrensde ruimte zweven. Kijk je
daar een tijdje naar, dan krijg je als toeschouwer vanzelf het gevoel eveneens
vrij in de ruimte te zweven. Dat is lekker en ook een beetje heftig. Die
heftigheid wordt echter getemperd door de grafische aard van de vormen. Het
zijn letters of afgeleiden daarvan en links wappert een soort pruik die
afkomstig lijkt van een bankbiljet. Alles betekent niets, niets is beladen, het
is er alleen omdat het mooi is om naar te kijken. En dat is dan weer lekker
koel en beheerst. Net alsof je een hele fijne gelukspil hebt geslikt zonder
bijwerkingen als hoofdpijn en misselijkheid. Is dit volgens jou een redelijke
verklaring, of heb jij er helemaal wat anders ingelegd?
Fijn
dat ’ie zo bevrijdend voor je werkt! Voor de meer eisende kijker wordt er gerefereerd aan de wereld om
ons heen. Een bevroren frame van een constant bewegende wereld als het ware.
De vormen zijn niet
toevallig, maar ontleend aan de wereld van communicatie en advertising, De citaten worden gere-annexeerd en
bevrijd van hun commerciële context. Er wordt een abstracte reflectie gegeven
op het hedendaagse leven en onze onbevredigbare
zucht naar beelden. Het doel is niet
zozeer om te behagen, maar om de kijker uit te dagen en tegelijkertijd vragen
te stellen omtrent authenticiteit, culturele en economische waarden, kijken,
zien en perceptie in het algemeen. Jouw 'pruik' is overigens een uit de
kunstgeschiedenis gesamplede verfstreek.
Zo te zien spelen kleur en ruimte in je werk een
grote rol. Hoe verklaar je dat, wilde je als kind architect of ruimtereiziger
worden?
Als kind wist ik
het niet en ik weet eigenlijk nog steeds niet wat ik wil worden, maar in m'n
volgende leven wil ik achterlichtontwerper worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.