In je grote schilderijen schotel je de kijker
complexe beelden voor door ruimtes uit te beelden met daarbij links en rechts,
onder en boven, doorkijkjes naar andere ruimtes. De verleiding om al kijkend af
te dwalen en jezelf in dat dwalen te verliezen, is onweerstaanbaar. In je
kleinere werk zoals Z.t.5 is sprake van een ander soort complexiteit. Volgens
mij schilder je niet alleen een gezicht op een gebouw. Je voorziet het
schilderij ook van visuele verschijnselen en effecten die eigen zijn aan andere media: aan de fotografie ontleende, plaatselijke onscherpheden bijvoorbeeld en glanseffecten die optreden bij het afdrukken van foto’s op
papier. Zie ik het juist dat je schilderkunst en fotografie hier op slinkse
wijze vermengt?
In al mijn schilderijen speelt
fotografie en film een rol, als bron, als verwijzing, maar inderdaad ook door
gebruikmaking van haar kenmerken en effecten. In mijn werk is altijd sprake van
gelaagdheid, zowel in perspectief als in tijd. De mogelijkheid om een
labyrintische 'setting' te creëren, waarin je kunt dwalen, is in groter werk beter
te bewerkstelligen. De kleinere werken zijn vaak minder complex en kennen
minder details. Door abstractie en onscherpte nadrukkelijker te gebruiken, in
plaats van een perspectivische sturing, ontstaat een meer atmosferisch en
diffuser beeld.
Een werk als Z.t.5 roept vragen op. Gaat
het om het gebouw of om de vluchtige randverschijnselen als glans en onscherpte
en probeer je daarmee het ongrijpbare een vorm te geven?
Architectuur openbaart zich door wat zij prijs geeft: middels details, vensters, doorkijkjes et cetera, maar ook bij de gratie van haar omgeving. Het gaat mij om de relatie tussen de beeldelementen en hoe die op elkaar inwerken. De magie van een plek, een gebouw is vaak sterker als je het weergeeft door middel van een fragment, glimp, verscholen tussen het groen. In Z.t. 5 hangt een onscherpe flard voor het beeld. Zijn het wolken, zijn het vlekken, is het mist, ondefinieerbare ruimte, loslatende verf van het witte doek rechts? Een goed kunstwerk roept vaak meer vragen op dan het antwoorden geeft.
Website Henk van den Bosch
Architectuur openbaart zich door wat zij prijs geeft: middels details, vensters, doorkijkjes et cetera, maar ook bij de gratie van haar omgeving. Het gaat mij om de relatie tussen de beeldelementen en hoe die op elkaar inwerken. De magie van een plek, een gebouw is vaak sterker als je het weergeeft door middel van een fragment, glimp, verscholen tussen het groen. In Z.t. 5 hangt een onscherpe flard voor het beeld. Zijn het wolken, zijn het vlekken, is het mist, ondefinieerbare ruimte, loslatende verf van het witte doek rechts? Een goed kunstwerk roept vaak meer vragen op dan het antwoorden geeft.
Website Henk van den Bosch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.