BRIEKE DROST

Je werk I LoveYou, brengt me in verwarring. Je leest de belangrijke mededeling ‘IK HOU VAN JOU’, maar de drager van die boodschap is zo te zien een waardeloos ding, een prul dat je bij wijze van spreken uit een kauwgomballenautomaat trekt. Het prullerige object met de grote boodschap is echter uiterst fijn geschilderd met de grootst mogelijke aandacht voor de val en weerkaatsing van het licht. In dit goddeloze tijdperk is licht misschien niet meer rechtstreeks met God in verband te brengen, maar desondanks lijkt licht te verwijzen naar het hogere, wat dat ook moge zijn. Is het je bedoeling om uitersten te verbinden, het slijk van de aarde met de sterren aan de hemel?

Het is niet mijn bedoeling om de toeschouwer in verwarring te brengen. Ik ben geen postmodernist. Ik leg geen expliciete of verborgen boodschap in mijn werk. De voorwerpen die ik schilder kies ik heel zorgvuldig. Ze moeten mij op een bepaalde manier ontroeren. Daarnaast moeten ze ook nog glimmend of doorschijnend zijn, dus technisch uitdagend. Maar wat ontroert mij? Zijn het waardeloze objecten zoals deze broche ‘I love you’? Nee, want dan wordt het al gauw camp en ik wil mijn onderwerpen juist heel serieus nemen. Wel heb je goed gezien dat het een prullerig ding is; het komt uit de kringloopwinkel en ik kreeg het cadeau van mijn man. Dat is een mooi romantisch gegeven. Door het zo zorgvuldig te schilderen krijgt het een extra lading die door veel mensen herkend zal worden. Dat vind ik wel extra leuk, daarom heb ik naast het geschilderde exemplaar nog een piëzo-print van laten drukken. Ik maak bijna nooit werk in oplage omdat dan 'het genot van het maken' niet goed zichtbaar is, maar bij dit schilderijtje kan het goed, zo 1 op 1 afgedrukt. Het heeft een vlak, grafisch karakter en de tekst maakt veel goed. In zo verre kijk ik toch door een postmodernistische bril, ik kom tenslotte voort uit deze belangrijke kunststroming. Wat is er mooier om I LOVE YOU te zeggen tegen de mensen die naar je werk kijken.

In je schilderijen lijkt het je bedoeling om iets gerings met zoveel aandacht en liefde voor detail en lichtval te schilderen, dat het in weerwil van zijn geringheid een onontkoombare aanwezigheid krijgt. Zie ik dat juist?

Hier kan ik volmondig JA op zeggen.

Website Brie Drost