Je werk Z.t.1 (RW)lijkt
overzichtelijk en gecomponeerd. Dat neemt niet weg dat het nogal gelaagd is, om
niet te zeggen volgepakt. Hoe langer je kijkt, hoe meer er is te ontdekken en
te zien. Gaat dat nou vanzelf, zoveel laten zien en de tekening toch
overzichtelijk houden, of moet je daar een hoop moeite voor doen?
Mijn werk bestaat uit het vastleggen van een voortdurende stroom van beelden,
afkomstig uit de herinnering. Ik ben met name gefascineerd door het
onvermijdelijke subjectieve karakter van deze beelden. Veel laten zien, dat
gaat vanzelf, ik bouw aan een tekening net zolang totdat deze bijna letterlijk
overstroomt door een overschot aan versieringen en decoratieve elementen.
Regelmatig dreigt een werk hierdoor overwoekerd te worden, dat risico zoek ik
bewust op. Ook zijn de materialen die ik gebruik van dien aard dat ik niet meer
de mogelijkheid heb om in te grijpen als het misgaat. Ik gebruik dit gegeven in
zowel kleine werken op papier als in muurschilderingen op grotere schaal, waardoor
ook het fysieke aspect een rol gaat spelen.
Ben je begonnen met
die cirkels (of wist je van begin af aan dat die cirkels er moesten komen) of
ben je begonnen met de tekeningen op de achtergrond en heb je die cirkels er
toen bij gedaan?
De
cirkels vormen de laatste laag in het werk en waren nodig om die helderheid, of
overzichtelijkheid, weer in de tekening te brengen. Om er controle op te
krijgen, zou je kunnen zeggen. Dit maakt het werkproces arbeidsintensief en de
tekening gelaagd. Ik zou oneindig door kunnen gaan met dit soort cirkels te
‘leggen’, bijna als een meditatieve handeling. In een van mijn animatiefilms
bijvoorbeeld, draait zo’n cirkel constant in een loop.
Door de pailletten
heeft de tekening iets lieflijks, maar er zit ook iets angstigs in.
Zie en voel ik iets wat jij er niet hebt ingelegd of zit dat tegenstrijdige
tussen het lieflijke en angstige er wel degelijk in?
De
pailletten zijn heel herkenbaar, het is geen kunstenaarsmateriaal, ze komen uit
het – aangenaam verassend en uitgebreid – assortiment van een standaard
hobbywinkel. Vanuit de poging tot het samenvoegen, of reconstrueren van een
zuiver denkbeeldig moment, probeer ik verder te gaan dan het persoonlijke en
zoek vervolgens naar externe, meer collectieve beelden. Wanneer ik op deze
manier speel met de eigenschappen van een beeld maakt dat de betekenis fluïde
en wordt die inderdaad tegenstrijdig, zowel door de voorstelling als
materiaalgebruik en techniek. Tegenstrijdig is ook de angst dat ik het werk
niet compleet kan maken, en tegelijkertijd het daardoor ontstane horror vacui
tracht te doorbreken door middel van het opplakken van glimmende paillettenWebsite Rozemarijn Westrink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.