Het is niet mijn
bedoeling om de toeschouwer in verwarring te brengen. Ik ben geen postmodernist.
Ik leg geen expliciete of verborgen boodschap in mijn werk. De voorwerpen die ik schilder kies ik heel zorgvuldig. Ze moeten mij op een bepaalde manier ontroeren. Daarnaast moeten
ze ook nog glimmend of doorschijnend zijn, dus technisch uitdagend. Maar wat ontroert mij? Zijn
het waardeloze objecten zoals deze broche ‘I love you’? Nee, want dan wordt het al gauw camp en ik wil mijn onderwerpen juist heel serieus nemen. Wel heb je goed
gezien dat het een prullerig ding is; het komt uit de kringloopwinkel en ik
kreeg het cadeau van mijn man. Dat
is een mooi romantisch gegeven. Door het zo zorgvuldig te schilderen krijgt het
een extra lading die door veel mensen herkend zal worden. Dat vind ik
wel extra leuk, daarom heb ik naast het geschilderde exemplaar nog een piëzo-print van laten drukken. Ik
maak bijna nooit werk in oplage omdat dan 'het genot van het maken' niet goed
zichtbaar is, maar bij dit schilderijtje kan het goed, zo 1 op 1 afgedrukt.
Het heeft een vlak, grafisch karakter
en de tekst maakt veel goed. In zo verre kijk ik toch door een postmodernistische
bril, ik kom tenslotte voort uit deze belangrijke kunststroming. Wat is er
mooier om I LOVE YOU te zeggen tegen de mensen die naar je werk kijken.
In je
schilderijen lijkt het je bedoeling om iets gerings met zoveel aandacht en
liefde voor detail en lichtval te schilderen, dat het in weerwil van zijn
geringheid een onontkoombare aanwezigheid krijgt. Zie ik dat juist?
Hier kan ik
volmondig JA op zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.