Hoe kom je erbij
om in Teagun een theepot de vorm van een pistool te geven?
Ik had al in mijn jeugd belangstelling
voor wapentuig. Toen ik op de kunstacademie zat heb ik die fascinatie weer
opgepakt. Ik maakte aangepast wapentuig als kunstobject. Hierbij had en heb ik
een voorkeur voor de revolver, vooral om de mooie esthetische vormen van dit
wapen. Waarin een revolver verschilt van een pistool is dat je meer ziet van
het mechaniek. Een revolver heeft een cilinder als magazijn, het magazijn
van een pistool zit in de kolf verborgen. Een revolver heeft meer, vooral
cilindrische vormen. Cilindervormen komen dan ook vaak terug in mijn werk… Het
zijn niet langer letterlijk wapens die ik maak, de functie is veranderd. Daar
waar het wapen diende om bijvoorbeeld een medemens mee overhoop te knallen,
dient het nu onder andere als een theepot, een draaimolen of een gok-machine.
De contouren, onderdelen en esthetische vormen van het wapen zijn nog te
herkennen maar de gebruiksaanwijzing en functies zijn aangepast. Het aangepaste
wapen wordt een sociaal gebruiksvoorwerp en is niet langer onderdeel van een 'uit de hand gelopen monoloog'.
Ga je van nu af aan meer bruikbare spullen maken of is deze theepot
voor jou als vrij kunstenaar slechts een tijdelijk uitstapje?
Ik begeef me vaker op het
grensvlak van design, of toegepaste kunst, en autonome kunst. Daar moet ik wel
bij aantekenen dat voor mij de esthetiek, het concept, het proces en de
suggestie die een kunstwerk kan oproepen, belangrijker zijn dan de vraag of het
object een functie heeft. Voor mij zijn de Teaguns geen uitstapje, 'bruikbare
spullen' blijven terugkomen in mijn werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.