Je schilderij, Tickertape edition, bestaat uit een aantal rondjes op een vlak. Het werk lijkt plat, maar als je er langer naar kijkt, beginnen stippen en vlak met elkaar te werken, net alsof ze bewegen en er sprake is van diepte. Ligt dat aan mijn ogen of is dat de bedoeling?
Ja,
maar het ligt niet alleen aan jouw ogen. Iedereen heeft het. Het werk bestaat
uit negen witte stippen die samen een vlak vormen. De 12 zwarte stippen vormen
ook een vlak. Op een of andere manier doet dat iets met je hersenen en je waarneming.
Maar hoe kom je erachter of
iets werkt of niet?
Dat
is een heel gepuzzel. Ik doe dat voor een deel achter de computer. De paarse
achtergrond moet bijvoorbeeld de juiste kleurintensiteit hebben, anders zie je
voornamelijk de witte stippen of juist voornamelijk de zwarte stippen en dan
wordt het werk een stuk minder spannend om naar te kijken.
Je werkt met eenvoudige en
op zich statische middelen als vlak, vorm en kleur. Is het je bedoeling, om met
die eenvoudige en statische middelen zoveel mogelijk bewegingseffecten te
veroorzaken?
Dat
is niet uitsluitend mijn doel. Ik doe onderzoek naar de mogelijkheden van het platte
vlak van schilderijen en muurschilderingen. Soms zoek ik naar een
bewegingseffect. In andere gevallen zoek ik naar bijvoorbeeld een vorm van onevenwichtigheid.
Het gaat me om het niet vanzelfsprekende, een uitkomst waarvan mensen denken, hé
wacht eens even… De uitdaging is, om dat met de meest eenvoudige middelen te
doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.